Słownik polsko-niemiecki. 2014.
bełkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, bełkotaćoczę || bełkotaćocę, bełkotaćocze || bełkotaćoce, bełkotaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypowiadać słowa bardzo niewyraźnie, w sposób trudny do zrozumienia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bełkotać — ndk IX, bełkotaćoczę (bełkotaćocę), bełkotaćoczesz (bełkotaćocesz), bełkotaćocz, bełkotaćał, bełkotaćany 1. «mówić niewyraźnie, niezrozumiale» Bełkotać niezrozumiale, po pijanemu, przez sen. Bełkotać coś bez związku. 2. łow. «o cietrzewiach:… … Słownik języka polskiego
bełkotanie — n I rzecz. od bełkotać … Słownik języka polskiego
bulgotać — ndk IX, bulgotaćocze (oce), bulgotaćał 1. «o płynach: wydawać dźwięki towarzyszące wrzeniu, przelewaniu, laniu się» Rzeka bulgocze. Woda bulgocze w czajniku. Deszcz bulgotał w rynnach. 2. «o istotach żywych: wydawać dźwięki podobne do bulgotu… … Słownik języka polskiego
gęgać — ndk I, gęgaćam, gęgaćasz, gęgaćają, gęgaćaj, gęgaćał gęgnąć dk Va, gęgaćnę, gęgaćniesz, gęgaćnij, gęgaćnął, gęgaćnęła, gęgaćnęli, gęgaćnąwszy 1. «o gęsiach: wydawać głos; gęgotać» 2. rzad. «mówić przez nos, bełkotać» Tak gęgał, że go nie można… … Słownik języka polskiego
gulgotać — ndk IX, gulgotaćocze a. gulgotaćoce, gulgotaćał «o przelewającym się lub gotującym płynie: wydawać charakterystyczne dźwięki; o niektórych ptakach: wydawać charakterystyczne dźwięki zbliżone do odgłosu gotującego się płynu; bulgotać» Zupa w… … Słownik języka polskiego
niemowa — m a. ż odm. jak ż IV, CMs. niemowawie; lm MB. y, D. niemowamów (także DB. niemowamowów tylko o mężczyznach) «człowiek pozbawiony zdolności mówienia, najczęściej głuchoniemy» Nieszczęśliwy niemowa. Biedna niemowa. Bełkotać jak niemowa. przen. żart … Słownik języka polskiego
